Sen stał się rzeczywistością
Pod koniec lat 40., kiedy Niemców przesiedlano na Zachód, do Radawczyka przyjeżdżali Polacy z Kresów Wschodnich. Wraz z dawnymi mieszkańcami tak bardzo chcieli tu szkoły, że pod jej budowę w latach pięćdziesiątych sami oddawali po dwa ary z własnych działek. Szkoła stanęła na hektarowej działce. Sam budynek także powstał w głównej mierze w tzw. czynie społecznym. Społeczność lokalna składała się na materiały i pomagała w budowie.
W budynku funkcjonowała szkoła podstawowa, która w 1999 r. w wyniku reformy systemu oświaty została przekształcona w jedyne działające na terenie gminy gimnazjum. Wszyscy liczyli na to, że po likwidacji gimnazjum w związku z kolejną reformą, placówka będzie znowu funkcjonowała jako ośmioletnia szkoła podstawowa. Okazało się jednak, że gmina obawiała się takiego rozwiązania. Nie pomogły protesty ani listy do Ministerstwa Edukacji Narodowej. Rada Gminy podjęła uchwałę intencyjną, w myśl której decyzję o powołaniu szkoły podstawowej w miejsce likwidowanego gimnazjum odracza o rok w celu przygotowania odpowiedniej decyzji, przeliczenia potencjalnych kandydatów (uczniów). Stwierdzono również, że nie stać gminy na utrzymanie kolejnej placówki, do której według wstępnych wyliczeń do szkoły uczęszczałoby ok. 45 dzieci. Argumentowano iż utworzenie kolejnej placówki wiązałoby się z ograniczeniem obwodów pozostałym szkołom i mogłoby wpłynąć na zmniejszenie ich liczebności do 40-50 dzieci. Radni musieli brać pod uwagę nie tylko emocje i nastroje, ale i sytuację ekonomiczną, czy to, że poprzez utworzenie nowej szkoły- dotychczasowe utracą część uczniów.
Dla mieszkańców ta decyzja oznaczała jedno – likwidację placówki. Miejsca, które było nie tylko szkołą, ale stanowiło również centrum życia kulturalnego, podtrzymującego lokalną tradycję.
Protesty nie pomogły. Los szkoły w Radawczyku wydawał się przesądzony.
Informacje zbulwersowały mieszkańców. Pod listami poparcia za przywróceniem szkoły podstawowej w miejsce Gimnazjum im. Wincentego Pola podpisało się 240 osób, głównie mieszkańców Radawca Małego, Radawczyka Drugiego, Tereszyna i Zemborzyc Tereszyńskich. Około 80 kolejnych zadeklarowało wstępnie, że pośle do tej placówki swoje dzieci.
27 marca 2017 r. podczas sesji Rady Gminy w obronie szkoły protestowali nauczyciele, rodzice i mieszkańcy. Radni jednak podtrzymali decyzję. Dla nauczycieli i rodziców dzieci z Radawczyka Drugiego uchwała wiązała się z perspektywą likwidacji szkoły. Żal, bezradność i poczucie straconej wartości towarzyszyły wielu. Trudno było wyobrazić sobie tak dobrze wyposażony obiekt, tętniący życiem młodych rozwijających się ludzi, w fazie umierania. Zmuszeni sytuacją nauczyciele zaczęli odchodzić z placówki w poszukiwaniu zawodowej stabilizacji. Kończący edukację gimnazjaliści tracili. Sprawa wydawała się przesądzona.
W lutym 2018 r. doszło do nieoczekiwanej zmiany sytuacji. Dyrektor Gimnazjum im. W. Pola w Radawczyku Drugim p. Andrzej Cywiński nawiązał współpracę z Prezesem Fundacji Teresianum p. Markiem Czerneckim. Powstał pomysł utworzenia Niepublicznej Szkoły Podstawowej z Oddziałem Przedszkolnym, której organem prowadzącym byłaby wspomniana fundacja. Inicjatywa wychodziła naprzeciw potrzebom całej społeczności lokalnej, zaś fundacja posiadała bogate doświadczenie w prowadzeniu kilku szkół. Udało się.
Po niełatwych początkach: zmodernizowaniu budynku do potrzeb młodszych dzieci, po spełnieniu wszelkich wymogów i uzyskaniu koniecznych zezwoleń, z wielką radością koncepcję utworzenia nowej szkoły urzeczywistniono 1 września 2018 r.
Obecnie w placówce oprócz szkoły podstawowej funkcjonuje również Niepubliczne Przedszkole oraz żłobek Akademia Maluchów, łącznie przebywa 150 podopiecznych.
Kiedy jedna osoba śni sen, ten sen pozostanie snem. Kiedy więcej osób śni ten sam sen, sen może stać się rzeczywistością.
Nasz sen stał się rzeczywistością.
Edukacja z pasją!
Nie tylko dobrze wyposażone pracownie, wykwalifikowana kadra, czy kameralna atmosfera wyróżniają Niepubliczną Szkołę Podstawową z Oddziałem Przedszkolnym w Radawczyku Drugim spośród innych. Według opinii rodziców, każde dziecko może tu być sobą.
Wita nas uśmiech najmłodszych, bowiem uniwersalny profil placówki tworzy m.in. powołany z funduszy unijnych żłobek ,,Akademia Maluchów”.
Dalej swój społeczny świat budują kreatywne przedszkolaki. Aby zaspokoić ich ciekawość poznawania świata realizowane są spotkania z ciekawymi ludźmi, zajęcia z sensoplastyki, muzykoterapia, gry i zabawy ruchowe. Odszukiwanie w piasku szczątków dinozaura, czy własnoręcznie stworzona kanapka to tylko namiastka tej fascynującej zabawy, aczkolwiek już przecież edukacyjnej wędrówki. Odkrywanie siebie i świata to podróż wymagająca odpowiednich towarzyszy, profesjonalistów zapewniających bezpieczeństwo, ale również przewodników prowadzących w kierunku poszerzania horyzontów i podejmowania wyzwań. Ta świadomość sprawia, że tworzymy miejsce niezwykłych interakcji ludzi z pasją. Stawiając na jakość edukacji, która polega nie tylko na realizacji podstawy programowej, ale wykraczaniu poza nią w celu szerokiego rozwoju osobowościowego uczniów, staramy się wykorzystywać cały potencjał kadry nauczycielskiej. Pełnymi garściami czerpiemy z aktywności działających wśród nas organizacji pozarządowych: Stowarzyszenia Pracownia Twórczych Działań czy Skaut. Poprzez kunsztowne wyzwania artystyczne z dziedziny malarstwa, ceramiki i rękodzieła, uczniowie naszej szkoły niejednokrotnie doznają tego inspirującego stanu – zadziwienia pięknem dzieła własnych rąk. Czyż nie tak rodzą się przyszli mistrzowie? Dodajmy Kijów, Warszawę, Lwów – wymiany polonijne uczą tańca i teatru, ale przede wszystkim szacunku do wartości języka ojczystego, jak również miłości do Polski – gdziekolwiek jest. Zawieszone w realizacji 2 wymiany polsko-francuskie (mamy nadzieję na kontynuację w następnym roku) otwierają na wielokulturowość, tolerancję… dialog.
Pasją naszych dzieci jest również muzyka. Jej subtelny dźwięk słychać z biblioteki, gdzie gromadzą się miłośnicy poezji śpiewanej. Wokaliści uświetniają wydarzenia szkolne w chórze szkolnym, a niektórzy grają w zespole instrumentalno-wokalnym. Ognisko muzyczne otwiera tę przestrzeń dla każdego, kto pragnie kosztować muzycznej formy wyrażania siebie. Gdy zespół gra na piętrze, teatr cieni tworzy w zaciemnionej sali gimnastycznej. Rozciągnięte płótno, lampy, aktorzy… często grupa międzynarodowa, integracja przez sztukę lub arteterapia.
Wrażliwość rozwija Koło Misyjne, bo kiedy mamy pomóc, zbieramy dary i osobiście zawozimy je tam, gdzie są potrzebujący, choćby to było poza granicami kraju.
Pełny i jakże szeroki wachlarz oferty szkoły trudno przedstawić. Akcje, inicjatywy, rozwój – to codzienny obraz tej nowo powstałej placówki. A jak w skrócie wygląda jej profil w rzeczywistości zdalnej?
Zespoły interdyscyplinarne nadal tętnią życiem. Inspiracje muzyczne w swoistym przekładzie intersemiotycznym nabierają formy wyzwalających wyobraźnię arcydzieł plastycznych. Teatr promując dialog międzypokoleniowy stwarza przestrzeń do zaistnienia artystycznego dla całych rodzin, tworzących spektakl o Janie Pawle II czy wystawiając Dziady A. Mickiewicza.
Lekcje online, stały kontakt z wychowawcą, nauczycielami, wsparcie psychologa i szereg wspólnych działań pokazują, że wspólnota, którą budujemy jest żywa.
XII 2020, Lidia Skubisz
Źródła: